Dorosłe dzieci alkoholików

„Nie ma sytuacji na tyle złej, żeby nie można było jej poprawić, ani nieszczęścia na tyle wielkiego, żeby nie można było go zmienić. Nie ma sytuacji kompletnie beznadziejnych, wiec można znaleźć zadowolenie, a nawet szczęście, bez względu na to, czy alkoholik wciąż pije, czy też nie.”

Zdrowienie daje nadzieję każdemu. Dorosłe osoby, które miały bądź mają rodzica uzależnionego od alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych wciąż cierpią w swoim dorosłym życiu z powodu dziecięcych potrzeb, nigdy nie rozpoznawanych, nieuznanych i nieszanowanych. Szczere, prawdziwe opowiedzenie swojej historii właściwym ludziom pomaga poznać siebie i wyzdrowieć.

Dzieci są szczególnie podatne na wpływ dorosłych i bezradne wobec tego, co dzieje się w domu. Jeśli wychowują się w dysfunkcyjnej rodzinie, to w dorosłość wchodzą z różnymi doświadczeniami, które na wiele lat determinują ich los. Mogą przeżyć wiele lat, nie wiedząc, kim są, bo potrafią tylko odgrywać role, których nauczyły się w dzieciństwie. Często nie radzą sobie w życiu, bo nie posiedli odpowiednich umiejętności.

Problemy związane z DDA

Zasadniczy problem, z którym zmaga się Dorosłe dziecko alkoholika, polega na tym, że nabyte w procesie wychowania schematy poznawcze utrudniają adekwatny, bezpieczny kontakt z rzeczywistością i powodują psychologiczne zamknięcie w patologicznej przeszłości. Aktualne doświadczanie rzeczywistości jest zniekształcone i spostrzegane przez pryzmat dzieciństwa. Jednostka nie jest tych schematów świadoma, są one destrukcyjne i powodują zaburzenia w kontakcie z samym sobą i z innymi ludźmi.

Objawy syndromu DDA:

1. Osoby z syndromem DDA mają nieustanne poczucie zagrożenia oraz cierpią z powodu poczucia niższości, bycia niewystarczająco dobrym, a zatem niepotrzebnym.
2. Nie chcą przyjmować pomocy od innych, nawet jeśli jej potrzebują.
3. Nie potrafią i nie mówią o sobie, bo w dzieciństwie nikt ich tego nie nauczył, a wręcz nie pozwalał.
4. Nawet w dorosłym życiu mogą mieć poważne problemy z nawiązywaniem kontaktów z innymi ludźmi.

Najlepszym sposobem leczenia jest terapia, na którą zgłaszają się zazwyczaj osoby, które cierpią na problemy emocjonalne, takie jak:

1. Ciągłe uczucie niepokoju i napięcia,
2. Poczucie pustki i smutku,
3. Rozdrażnienie,
4. Nadmierne zamartwianie się o przyszłość,
5. Przekonanie o negatywnych konsekwencjach podejmowanych zadań,
6. Niska samoocena i poczucie własnych kompetencji,
7. Przekonanie o samowystarczalności
8. Uciekanie od zadań w obawie przed popełnieniem błędu.

Terapia dorosłych dzieci alkoholików

Terapia Dorosłych Dzieci Alkoholików nakierowana jest na budowanie tożsamości. Człowiek po odkryciu „własnej skóry” odkrywa w sobie pokłady kreatywności. Jego dusza rozwija się w nieskończoność. I to błyskawicznie. Ci ludzie stają się dumni ze swojej odrębności, mocni. Budują nowe relacje, rozwijają się zawodowo. Jeszcze przez jakiś czas pozostaje w nich ta niepewność. W końcu jednak zapominają o niej i żyją zwyczajnym życiem.