Uzależnienie chemiczne

Zjawisko uzależnień od wielu lat rozszerza się. Jest to poważny problem zdrowotny, społeczny i prawny. W historii każdego trzeźwiejącego alkoholika na początku zawsze pojawia się „jakiś” człowiek. Przełamanie izolacji jest szansą na wartościowe i satysfakcjonujące życie. Znam wiele osób uzależnionych, które odmieniły swoje życie i życie najbliższych. Sięgnięcie po pomoc nie jest łatwe, lecz jeżeli to nastąpi wzbudza szacunek i nadzieję, które dają siłę i oparcie. Zdrowienie w uzależnieniu jest bardzo złożone. Najczęściej to profesjonalna pomoc terapeutyczna uruchamia proces zmian.

Jakie są objawy uzależnienia chemicznego?

O uzależnieniu chemicznym możemy mówić, jeśli występują minimum 3 z 6 objawów:

1. Pojawia się silna, natrętna potrzeba spożywania danej substancji psychoaktywnej.
2. Zostaje upośledzona zdolność kontrolowania używania substancji, czyli trudno uniknąć rozpoczęcia jej używania. Problemem staje się zakończenie przyjmowania substancji lub  kontrolowanie jej ilości do wcześniej założonego poziomu.
3. Używa się jej w celu złagodzenia albo zapobiegnięcia wystąpieniu tzw. zespołu abstynencyjnego, czyli dyskomfortu psychicznego lub/i fizycznego. Tworzy się subiektywne poczucie skuteczności takiego postępowania.
4. Zmienia się (na początku rośnie) tolerancja na przyjmowaną substancję. Ta sama ilość nie przynosi oczekiwanego efektu, dlatego pojawia się potrzeba jej zwiększenia.
5. Zawęża się repertuar zachowań związanych z używaniem substancji do 1-2 wzorców. Zaniedbywane są zainteresowania oraz inne sposoby sprawiania sobie przyjemności, relaksu.
6. Substancja ta jest spożywana mimo oczywistej wiedzy o jej szkodliwości dla zdrowia fizycznego i psychicznego osoby jej używającej.

W przypadku, gdy występują 2 z wymienionych powyżej objawów mówimy o szkodliwym używaniu tej substancji.

Decyzja o podjęciu leczenia

Zarówno alkoholizm jak i inne uzależnienia to choroby niezawinione, przewlekłe i postępujące, na których powstanie złożyło się wiele czynników (biologiczne, psychologiczne, duchowe i społeczne). Cechą charakterystyczną uzależnień jest zaprzeczanie (osoba dotknięta uzależnieniem, przez bardzo długi okres czasu nie dostrzega postępujących, niekorzystnych zmian w stanie swojego zdrowia i w swoim funkcjonowaniu, spowodowanych alkoholem lub innymi substancjami psychoaktywnymi. Są to więc choroby szczególne i wyjątkowe, bowiem osoby nimi dotknięte bardzo długo nie zdają sobie sprawy ze stanu swojego zdrowia i pomimo oczywistych objawów nie mają poczucia choroby. Dlatego też nie widzą powodów, aby zwracać się po pomoc, nie mówiąc już o podjęciu leczenia. Decyzja o leczeniu najczęściej jest wymuszona stanem zdrowia, reakcjami najbliższych, presją przełożonych itp.